यो त अति नै भयो

म कथा लेख्दै छु । अझ लेख्न सुरु गरिसकेको छैन । पात्रहरुको खोजीमा छु । उपयूक्त पात्र नै भेटिएन । मष्तिस्कमा विहानको  घटना विजुली झै चम्क्यो । पत्रिका ल्याउने भाई पनि त यौटा पात्र हुन सक्छ, मैले लेख्ने कथाको ।  मनमा उसको तस्वीर टुपलुक्क आइपुग्यो ।  कथा को शिर्षक के राखौं ? यौटा हकरको कथा । कथाको विषय नि ? आज विहानैको घटना । ओ.के. ठिक । कथा यस्तो छ ।

यौटा हकरको  कथा

बिहान । करिब पौने छ बजे । मर्निगं वाकको लागि बाहिरीदैँ थिएँ । मेनगेटको फलामे सिटकनी खोल्न के निहुरीएको थिएँ, बाहिरबाट फालिएको कान्तिपुर दैनिक डडाल्नुमै बजारियो । म झसंग भएँ । गेट खोलेर हेरेको पत्रीक फाल्ने भाई साइकिल कुदाउँदै अलि पर पुगिसकेको रहेछ ।
"ए भाई पख पख ।"  मैले चिच्यारै बोलाएँ ।
"किन सर ?"  उसले साइकलबाट ओर्लदै भन्यो ।
"किन हुन नी ? विहान विहान यस्तो नराम्रो सँग पिटेर किन भागेको ?"
"ए पत्रिकाले लाग्यो कि क्यो हो ...........? सरी है सर"
"ठिक छ ठिक । अनि चिया सिया खाइयो त ?" (उ संग म चिरपरिचत छु त्यसैले चिया खाए नखाएको सोध्दछु)
"काँ खानु ? चिया पकाउन पानी तताउँदै थिएँ, ग्याँस सकिएको रहेछ स्टोभ झयाप्प निभ्यो । अनि त्यसै हिडियो । बाहिर कतै खानु पर्ला ।"

कस्तो दिक्दार लाग्दो इन्डींग । कथा को पात्र एका विहानै चिया नै नखाइ काममा निस्कीयो ।त्यो पनि ग्याँस सकिएर ।  लेखकलाई पत्रीकाले गोदयो। कस्तो झुर कथा ।  वास्तवमा यो कथा नै भएन । दिनको सूरुवात नै नकारात्मक छ । यस्तो कथा पनि के कथा ? यो पात्र र विषय बस्तु यही अन्त गरें ।

कस्तो पात्र छानौ ......कस्तो पात्र छानौ........... ।  निर्णय नै गर्न सकिएन । कथा नै लेख्न छोडौ की ? यो त अति नै भयो । अति नै भयो भन्ने वाक्यांसले विहानकै आर्को घटना झल्याँस सम्झायो । मेरै घरको घटना हो । यसमा पनि त सानो तिनो कथा बन्न सक्छ । कथाको पात्र पनि मैले असाध्यै मनपराएकै पात्र हो । विषय वस्तु पनि ठिकै छ । शिर्षक चुलोचौकाको कथा ।

चुलोचौकाको कथा

"ग्याँस चलाउन थालेको एक महिना नाघ्यो ।"   श्रीमतिले कचौरामा दाल थप्दिदै बोलीन्।
"अझ सम्म चलिराछ .......। धेरै दिन चलेछ ........।" मैले मुखमा गास हालेर चपाउँदै भने ।
"अँ... धेरै दिन चलेछ ..... कुन बेला सकिने हो .....। आर्को सिलिण्डर पनि खाली छ ।" उनले स्टोभमा दुध बसाल्दै बोलीन् ।
"शुभ शुभ बोल...... विहान विहान ....." मैले जिस्कदै भने ।
"हेर हेर नभन्दै सकिहाल्यो नी ........"    उनी मलाई हेर्दै रातो पीरो भइन । स्टोभको नब अन थियो तर स्टोभ बलिरहेको थिएन ।
"आत्तिनु पर्दैन व्यवस्था गरौंला नी, साँझ सम्म "   मैले सम्झाउने प्रयास गर्दै भने ।
"अँ..... आत्तिनु पर्दैन, पसलेकोमा नाम लेखाको एक महिना नाघ्यो । अझ सम्म पालो आएको छैन भन्छ, यो त अति नै भयो । दिउँसोको चिया खाजा के मा पकाउने ?"   श्रीमति ले ठुलै समस्या अघि सारिन ।
वास्तबमा यो त अति नै भयो ।  ग्याँस नियमीत पाउन छोडेको धेरै भयो । आफनो ग्याँस नसकिदा सम्म समस्या ठुलो जस्तो लागेको थिएन । ग्याँस सकिए पछि समस्या ठूलै रहेछ भन्ने थाहा भयो ।
कथा कुनै दिन लेखौला । अहिले ग्याँस खोज्न हिँडे । पाइने हो की होइन खै । बास्तवमा भरि ग्याँसको सिलिण्डर भन्दा कथाको पात्र र विषय वस्तु सजिलै भेटिन्छ ? 

बास्तवमा यो त अति नै भयो ।