मलाई घर जानुछ

मलाई घर जानुछ
कसरी जाने निकै गाह्रो छ
पहाड चड्न सक्छु
पौडेर नदी तर्न सक्छु
तर पनि के गर्नु
जीवाणु बोकेको हुन सक्छु रे,
अरुलाई सार्न सक्छु रे,
त्यसैले  सिमाना बन्दछ
जता छस्, उतै बस भन्छ
तर पनि मलाई घर जानुछ ।

मलाई घर जानुछ
छोरा बोलाइरा छ
छोरी टोलाइरा छ
श्रीमती कराउँदै छिन्
आमालाई दम बढेको छ रे
बालाई चिसोे गडेको छ रे
मुसा पेटमा मात्र हैन
दिउँसै घर बाहिर दौडदै छ रे
अहो ! कस्ता दिन आए
जब प्रेमले उनीहरुलाई छुन्छु रे
प्याराहरुकै बैरी हुन्छु रे
आफ्नै धर्तिका लागि विरानाे भएँ
को होस् तँ ? उतै बस भन्छ
तर पनि मलाई घर जानुछ ।


हाे, मलाई छिट्टै घर जानुछ
सिमानामै पसिना गन्दैछु
एक बोरा चामल
एक किलो दाल
एक प्याकेट नुन
एक लिटर तेल
आउँछ कि आउँदैन गम्दैछु
ल्याएको छु
छोराको खेलौना
छोरीलाई रातो रिबन
घरवालीलाई रातो चुराटीका
आमालाई दमको दवाई
बालाई तातो खुराक
उनिहरूसम्म पुग्छ पुग्दैन हाेला
घरी खल्ती छाम्छु घरी झाेला
ए देश, म  तिम्रै हुँ
मलाइ  भित्रीन देउन
मेरी बुढी आमा भेट्न
मलाई घर जानुछ ।


विन्ती छ
सिमानाकाे, त्यो ढोका खोलिदेउन
तिम्रो मुग्लानेलाई भित्रीन देउन
के सुन्थ्यो चित्कार
के देख्थ्यो आँसु
के बोल्थ्यो शब्द
सिमाना आखा कान मुख बन्द गरेर
गजधम्म बसेको छ
देश भित्रिन पाउँदैनस्,  उतै बस भन्छ
तर पनि मलाई घर जानुछ
जसरी हुन्छ
मलाई छिट्टै घर जानु छ ।